Consumens

Als mensje kruip ik bij mijn moeder op schoot en knijp een bergje in het vlees op haar knokkels. Even blijft het rechtop staan om zich daarna langzaam terug te trekken.
Op de wastafel in haar slaapkamer staat een flesje Oil of Olaz. Daarmee bindt ze de strijd aan met de rimpels in haar gezicht, die er wel zijn maar ik niet zie.
De mijne voel ik op achtjarige leeftijd al aankomen en ik smeer met haar mee op mijn perfecte huidje.
Oil of Olaz gaat mij behoeden.

De wondercrème van mijn moeder vervang ik in de loop der jaren door veel mooiere beloftes. Ik consumeer cleansing milk, gezichtstonic en dag-, en nachtcrème voor de droge of natte huid.
Mijn gezicht bewerk ik met foundation en een laag poeder. Zoals het in de bladen wordt voorgeschreven schets ik mijn beeld met contourpotlood en eyeliner, vul het op met lipstick en lipgloss, mascara en veel kleuren oogschaduw. Een gezond ogende blush als kers op de taart.
Mijn haren verf ik blond, zwart, rood of paars. Dure handcrème is mijn houvast.
Terwijl mijn moeders haar grijs kleurt schitter ik kortgerokt met een jeukend gezicht in de disco.
Haar dieper wordende rimpels negeer ik; ik geloof.

Mijn moeders hoofd bestaat nu uit groeven, in hetzelfde gezicht. Haar haren schitteren wit.
In mijn badkamer staat een eenzaam flesje avocado olie.
Ik knijp bergjes in mijn knokkels.

© Stella Matula 2017